Gedicht

Onze huisdichter Cees Mallens heeft recent een gedicht geschreven over zijn eerste Corona-prik.

Mijn 1e corona prik

 

Wat verlangde ik er naar

Een vaccin tegen Covid-19

De ontwikkeling hiervan ging razend snel

Pfizer, Moderna, Astra Zeneca en Janssen

Welke was de beste, Janssen was de leste

Astra en Janssen kwamen onder de pauze knop

Ze gingen even helemaal op slot

Pfizer werd aan de ouderen gelinkt

Zelf kunnen kiezen was er niet bij

Ikke stiekem blij

 

Maar met het zwabberende vaccinatiebeleid 

Was er geen touw aan vast te knopen

Wie welke en wanneer nie ….. en in welke leeftijdscategorie  

In elk praatprogramma werd alles onder de loep genomen

Aan een stuk bomen en discussiëren

Iedereen mocht er met zijn specifieke kennis over oreren

Het raakte meestal kant nog wal

Ik dacht dikwijls …… ja het zal

 

Maar ik bleef keer op keer aan de buis gekluisterd

Teveel geluisterd naar al dat gehakketak haakte ik af

Ik kon het kaf niet meer van het koren scheiden

En om een inzinking te vermijden

Richtte ik me op mijn vaccin en wat ik wel mocht en moest laten

Hoesten, niesen in de elle boog en héél vaak handen wassen

Van twee naar een persoon

maar thuis ontvangen geen handen schudde

Het was …. en is …. nog steeds echt knudde

3 kussen zullen hopelijk gaan verdwijnen

Het verspreiden van het virus zal door dit alles snel verkleinen

 

Maar een ding staat bij voorbaat vast

Ook al halen we alles uit de kast

Het virus zal nog lang beklijven

Misschien wel voor altijd onder ons verblijven

Maar vooralsnog moet ik nog gaan voor een 2e prik

Om de honger van het virus tot een minimum te stillen

 

Maar wat ik eigenlijk zou willen

Een cocktail voor algehele immuniteit

Dat is waar we naar moeten streven

Geen gedoe meer van schaarste, protocollen, opschaling, testen,

afspraken en noem maar op

En een gedonder aan de top

 

Weg met al dat vermoeiende gekissebis

Openheid met draagvlak en vertrouwen

Aan een menselijker toekomst bouwen

Heel de wereld moet kunnen prikken, prikken, prikken

Niet ikke en d’n dikke en de rest kan stikken

Menselijke humaniteit moet ten alle tijden boven aan ons lijstje staan

Dat is de essentie van ons menselijk bestaan

 

Op naar mijn 2e en laatste prik

Toch nog even denkend aan mijn eigen IK